علی بن موسی‌الرضا (۱۴۸–۲۰۳ ه‍. ق)، ملقب به رضا و ابوالحسن، هشتمین امام شیعیان دوازده‌امامی است. علی بن موسی یک ماه پس از مرگ پدربزرگش جعفر صادق در مدینه به دنیا آمد و زیر نظر پدرش کاظم تربیت شد. مادرش نجمه‌خاتون برده‌ای از مغرب یا شمال آفریقا بود که خریداری و آزاد شده بود تا به ازدواج موسی‌کاظم دربیاید.
رضا در دوره‌ای زندگی می‌کرد که خلفای عباسی با مشکل‌های عمده‌ای چون شورش‌های متعدد شیعیان مواجه بودند. مامون، خلیفه‌ی وقت به‌دنبال راهی برای غلبه بر این شورش‌ها تصمیم گرفت رضا را در حکومت دخیل کند و به‌همین‌منظور پست ولیعهدی را به عهده‌ی او گذاشت. مامون بعدها متوجه اشتباهش شد و به باور بیشتر مورخان، برای جبران این اشتباه، تصمیم گرفت به رضا سم بخوراند و او را از سر راهش بردارد. به گواهی این روایت‌ها، مامون در تاریخ بیست و هشتم ماه صفر به سال 203 هجری قمری، رضا را با خوراندن انگور یا آب‌انار زهرآلود مسموم کرد و او بعد از دو روز درگذشت.
رضا را در یکی از روستاهای خراسان که بعدها به مناسبت خاک‌سپاری او در آن به مشهد، محل شهادت، تغییر نام یافت به خاک سپردند. از آثار منسوب به او می‌توان به رساله‌ی ذهبیه، صحیفه‌الرضا، و فقه‌الرضا اشاره کرد.


0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.