فاطمه بنت محمد (۶۰۵ میلادی در مکه – ۶۳۲ میلادی در مدینه) دختر محمد و خدیجه، همسر علی بن ابی‌طالب، مادر حسن ابن علی و حسین ابن علی و یکی از پنج تن آل عباس است. او از شخصیت‌های بسیار محترم برای تمامی مسلمانان (به‌ویژه شیعیان) بوده است و نقش مهمی در رویداد مباهله داشته است.
فاطمه وصفی است از مصدر فطم و فطم در لغت عرب به معنی بریدن، قطع‌کردن و جدا شدن است. این صیغه که بر وزن فاعل معنی مفعولی می‌دهد، به معنی بریده و جدا شده‌است. اطلاعات خالص تاریخی در مورد فاطمه بسیار اندک‌اند و بیشتر گزارش‌ها تنها برگ‌هایی نه‌چندان مهم از زندگی او را پوشش می‌دهند.
منابع اهل سنت از فاطمه به‌عنوان بانویی پرهیزگار و با ایمان سخن می‌گویند و بر زندگی زاهدانه و شخصیت او به‌عنوان الگوی تقوا تاکید دارند درحالی‌که فاطمه یکی از چهارده معصوم در نزد شیعیان دوازده‌امامی است.
به‌طور رسمی بیستم جمادی‌الثانی هجری قمری، سالروز تولد فاطمه‌ی زهرا به‌عنوان روز زن و روز مادر تعریف شده است؛ تاریخی که به‌علت قمری‌بودن هر ساله در تقویم شمسی در حال گردش است.
دسته‌ها: مذهبی
0 دیدگاه