روز بزرگداشت عطار

روز بیست‌وپنجم فروردین‌ماه در تقویم رسمی کشور ایران به نام عطار نیشابوری نام‌گذاری شده است.
فریدالدین ابوحامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار کَدکَنی نیشابوری، مشهور به عطّار نیشابوری (زاده‌ی ۵۴۰ در کدکن – درگذشته‌ی ۶۱۸ هجری قمری در شادیاخ نیشابور) یکی از عارفان و شاعران ایرانی‌تبار ادبیات فارسی در پایان سده‌ی ششم و آغاز سده‌ی هفتم است.
او در شعرهایش بیشتر عطّار و گاهی هم فرید تخلص کرده‌است. نام پدر عطّار ابراهیم کدکنی (با کنیه‌ی ابوبکر) و نام مادرش رابعه بود. او دارو سازی را از پدرش آموخت، در عرفان مرید شیخ یا سلسله‌ی خاصی از مشایخ تصوف نبود و به کار عطّاری و درمان بیماران می‌پرداخت.
آثار مسلم عطار طبق پژوهش‌های محمدرضا شفیعی کدکنی، شامل اسرارنامه، الهی‌نامه، منطق‌الطیر، مصیبت‌نامه و مختارنامه، تذکره‌الاولیا و دیوان اشعار است.
مقبره‌ی شیخ عطار در نزدیکی شهر نیشابور قرار دارد و چون در عهد تیموریان مقبره‌ی او خراب شده بود، به فرمان امیر علیشیر نوایی، وزیر سلطان حسین بایقرا، مرمت و تعمیر شد.