ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن توسی مشهور به خواجه نصیرالدین (زاده‌ی پنجم اسفندماه ۵۷۹ در توس – درگذشته‌ی یازدهم تیرماه ۶۵۳ در بغداد) شاعر، فیلسوف، متکلم، فقیه، دانشمند، اندیشمند، ریاضیدان و منجم ایرانی سده‌ی هفتم است. او سنت فلسفه‌ی مشایی را که پس از ابن‌سینا در ایران رو به افول گذاشته بود، بار دیگر احیا کرد.
خواجه نصیر رصدخانه‌ی مراغه را ساخت و در کنار آن کتابخانه‌ای به‌وجود آورد که نزدیک به چهل هزار جلد کتاب داشته است. او با پرورش شاگردانی هم‌چون قطب‌الدین شیرازی، عامل انتقال تمدن و دانش‌های ایران پیش از مغول به آیندگان شد. او نویسنده‌ی کتاب اخلاق ناصری و از گسترش‌دهندگان علم ریاضیات است.
یک دهانه‌ی آتشفشانی شصت‌کیلومتری در نیم کره‌ی جنوبی ماه به نام خواجه نصیرالدین طوسی نام‌گذاری شده است و همین‌طور یک خرده‌سیاره که توسط ستاره‌شناس روسی نیکلای استفانویچ چرنیخ در ۱۹۷۹ کشف شد، به نام او زینت یافت.
در تقویم رسمی ایران، پنجم اسفندماه را به مناسبت تولد خواجه نصیرالدین طوسی روز مهندس نامیده‌اند.
دسته‌ها: مشاهیر
0 دیدگاه