مناسبت مذهبی

ابو عبدالله، جعفر بن محمد الصادق معروف به جعفر صادق، امام ششم شیعیان دوازده‌امامی پس از پدرش محمد باقر و قبل از پسرش موسی کاظم است. او از جانب پدر از نسل علی بن ابیطالب و از جانب مادرش ام‌فروه از نسل ابوبکر بود. جعفر صادق در هفدهم ربیع‌الاول ۸۳ هجری قمری (۷۰۲-۷۰۳ میلادی) در مدینه به دنیا آمد و در بیست و پنجم شوال ۱۴۸ هجری قمری در سن شصت و پنج سالگی در مدینه توسط منصور دوانیقی، خلیفه‌ی عباسی مسموم شد.
جعفر صادق در سن سی و یک سالگی پس از مرگ پدرش به امامت رسید. امامت او هم‌زمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی‌عباس بود. زمینه‌ی فعالیت در زمان این امام شیعی به گونه‌ای فراهم بود که بیشترین حدیث‌های شیعه در تمام زمینه‌ها از جعفر صادق نقل شده‌اند و مذهب تشیع به نام مذهب جعفری خوانده می‌شود. هم‌چونین فقه شیعه بر روایات به‌جای مانده از او مبتنی ا‌ست، به‌همین‌جهت مکتب فقهی شیعیان دوازده‌امامی را مذهب جعفری هم می‌نامند.
مساله‌ی جانشینی پس از جعفر صادق، زمینه‌ی گسست بین شیعیان را فراهم کرد. کسانی که معتقد بودند پسر ارشد صادق، اسماعیل که پیش از پدرش مرد، امام هفتم است، به نام اسماعیلی معروف شدند. گروه دیگری که سومین پسر صادق، موسی کاظم را امام بعدی می‌دانند، به نام شیعه‌ی جعفری یا شیعه‌ی دوازده‌امامی معروف شدند.
صادق چندین‌بار به‌وسیله‌ی خلفای اموی و عباسی (هشام، سفاح و منصور) دستگیر شد تا این‌که عاقبت، بر اساس برخی منابع به دستور منصور در سال ۷۶۵ / ۱۶۸ و در سن شصت و چهار یا شصت و پنج سالگی مسموم شد و او در مدینه کنار قبر پدرش در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.