بر اساس سنتی دیرینه، مسیحیان آغاز سال را اول ماه ژانویه می‌دانند و شروع سال، غیر از مبداء سال است. مبداء تاریخ نزد مسیحیان، تولد عیسا مسیح، در بیست و پنجمین روز ماه دسامبر، یک هفته \یش از سال نوی میلادی است.
اساس و ریشه‌ی اولیه‌ی تقویم میلادی، تقویمی به نام «سال‌شمار رومی» است، زیرا زمانی‌که مسیحیت به‌عنوان دین رسمی مردم اروپا پذیرفته شد، رومیان بر قسمت عمده‌ای از اروپا حاکم بودند.
تقویم روم باستان تقویمی قمری بود و ماه‌های آن با مشاهده‌ی هلال ماه نو آغاز می‌شد. قدمت این تقویم به پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد. در حدود سال‌های ۷۱۵ پیش از میلاد مسیح، شخصی به نام نوماپومپیلوس ماه‌های ژانویه و فوریه را به‌عنوان ماه‌های یازدهم و دوازدهم به این تقویم اضافه کرد.
در کشورهایی که از گاه‌شمار میلادی استفاده می‌کنند، سال نو به‌طور معمول در اول ژانویه برگزار می‌شود. ترتیب ماه‌ها در گاه‌شمار رومی، از زمان پادشاه نوما پومپیلیوس در حدود ۷۰۰ پیش از میلاد، از ژانویه تا دسامبر است. در حال حاضر، جشن سال نو یکی از بزرگترین رویدادهای جهانی است که در شب سی و یکم دسامبر هر سال، آخرین روز یک سال میلادی و روز قبل از روز سال نو در بسیاری از کشورهای جهان جشن گرفته می‌شود.


0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.