واقعه‌ی هفده شهریور ماه ۱۳۵۷ معروف به «جمعه‌ی سیاه» که در برخی منابع از آن با عنوان «کشتار هفده شهریور» یاد می‌شود، واقعه‌ای در جریان ناآرامی‌هایی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران بود. در تاریخ هفدهم شهریور ماه ۱۳۵۷ تظاهرات مخالفان و انقلابیون در محله‌های جنوبی، خیابان ژاله (۱۷ شهریور) و میدان ژاله (شهدا) در تهران، منجر به سرکوب خونین تظاهرکنندگان توسط نیروهای نظامی ارتش شاهنشاهی ایران شد.
دعوت‌کننده‌ی اصلی راهپیمایی روز هفده شهریور ماه، روحانی‌ای به نام علامه یحیا نوری بود. از اولین ساعت‌های صبح روز جمعه، مردم برای شرکت در راهپیمایی و نماز جمعه به امامت علامه یحیا نوری راهی میدان ژاله شدند. غافل از آن‌که از ساعت شش صبح، حکومت نظامی توسط فرماندار تهران ارتشبد غلامعلی اویسی اعلام شده بود که براساس آن، اجتماع بیش از سه نفر ممنوع بود. اعلام دیرهنگام حکومت نظامی (ساعت شش صبح همان روز) از دلایل شلوغی این تظاهرات بود. فرماندهان نظامی در آغاز، چندبار با بلندگو از مردم خواستند که متفرق شوند و وقتی با بی‌تفاوتی مردم روبه‌رو شدند به سوی آنان آتش گشودند. گلوله‌باران توسط نظامیان، برای چند دقیقه بیشتر به طول نینجامید. به گونه‌ای که خبرنگارانی که ساعتی بعد از حادثه به محل رسیدند، فقط با ماشین‌های آب‌پاشی روبه‌رو شدند که مشغول شست‌وشوی خیابان‌ها بودند.
دسته‌ها: تاریخی
0 دیدگاه