سازمان آتش‌نشانی، سازمانی دولتی و یا خصوصی است که وظیفه‌ی مقابله با آتش و برخی سانحه‌های دیگر را بر عهده دارد. برای نمونه، سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران، اقداماتی چون نجات محبوس‌شدگان در زیر آوار ساختمان، خودروی تصادفی، آسانسور، مقابله و پیشگیری از سقوط اجسام و درخت از ارتفاع و احتمال خطر برای شهروندان، نجات سقوط‌کنندگان در چاه، کانال آب، رودخانه، یا سد و استخر، و مقابله با حیوانات وحشی و موذی را از جمله وظایف خود تعریف می‌کند.
نخستین شهر ایران که به تجهیزات و سازمان آتش‌نشانی مجهز شد، شهر تبریز بود. در سال ۱۲۲۱ خورشیدی، نخستین سازمان آتش‌نشانی ایران در این شهر توسط روس‌ها تاسیس شد. برج آتش‌نشانی تبریز از یادگارهای آن دوران است. دومین و سومین واحدهای آتش‌نشانی رسمی در جنوب کشور و در شهرهای مسجد سلیمان و آبادان، برای حفظ تأسیسات ایجادشده در پالایشگاه آن شهرها تاسیس شد. پس از آن می‌توان از احداث پایگاه‌هایی در تهران (۱۳۰۳)، قزوین (۱۳۰۳)، اهواز (۱۳۰۴)، بندر انزلی (۱۳۰۵)، رشت (۱۳۰۵)، مشهد (۱۳۱۲)، زنجان (۱۳۲۷)، اصفهان (۱۳۲۸) و شیراز (۱۳۲۹) نام برد.
در روز هفتم مهر ماه 1359 و پس از حمله‌ی هوایی عراق به پالایشگاه آبادان، آتش‌نشانان منطقه و شهرهای اطراف برای مهار آتش به پالایشگاه رفتند. در حین عملیات خاموش‌کردن آتش، مجددن هواپیماهای عراقی به بمباران پالایشگاه اقدام کردند و تعداد زیادی از آتش‌نشانان کشته شدند. برای پاسداشت این افراد، طرح تعیین روز آتش‌نشانی و ایمنی در سال 1379 توسط ستاد هماهنگی امور ایمنی و آتش‌نشانی کشور پیشنهاد شد و توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور مورد تایید قرار گرفت.
دسته‌ها: بهداشت و سلامتدولتی
0 دیدگاه