در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران، سیزدهم ماه آذر روز صنعت بیمه نام گرفته است.
بیمه (به انگلیسی Insurance) سازوکاری است که طی آن یک بیمه‌گر، بنا به ملاحظاتی تعهد می‌کند که زیان احتمالی یک بیمه‌گذار را در صورت وقوع یک حادثه در یک دوره‌ی زمانی خاص، جبران کند و یا خدمات مشخصی به او ارائه دهد. به موجب قانون بیمه‌ی ایران، بیمه عبارت است از قراردادی که به موجب آن یک طرف تعهد می‌کند در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه، خسارت وارده بر او را جبران کند یا یا وجه معینی را بپردازد. متعهد را بیمه‌گر، طرف تعهد را بیمه‌گذار، وجهی را که بیمه‌گذار به بیمه‌گر می‌پردازد حق بیمه و آن‌چه را که بیمه می‌شود موضوع بیمه می‌نامند.
ایده‌ی تشکیل یک شرکت بیمه‌ی ایرانی در سال ۱۳۱۰ توسط فردی ایرانی به نام دکتر الکساندر آقایان با علی‌اکبر داور، وزیر مالیه‌ی وقت مطرح شد و در پانزدهم آبان‌ماه سال ۱۳۱۴، شرکت سهامی بیمه‌ی ایران با سرمایه‌ی دو میلیون تومان به‌عنوان نخستین شرکت ایرانی بیمه تاسیس شد.
تا قبل از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، یک شرکت دولتی، دوازده شرکت خصوصی و دو موسسه‌ی بیمه‌ی خارجی در کشور فعالیت می‌کردند. در روز چهارم تیر ماه سال ۱۳۵۸، بنا به مصوبه‌ی شورای انقلاب، دوازده شرکت خصوصی مذکور ملی اعلام شدند و اداره‌ی آن‌ها به دولت واگذار شد. پروانه‌ی فعالیت دو شرکت خارجی نیز لغو شد. به‌موجب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که در آبان‌ماه ۱۳۵۸ به تصویب رسید، صنعت بیمه در جوار شماری از صنایع بزرگ دیگر، به‌‌صورت مالکیت عمومی در اختیار دولت قرار گرفت.

دسته‌ها: دولتی

0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.