قانون اساسی جمهوری‌اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ توسط مجلس خبرگان قانون اساسی در یک‌صد و هفتاد و پنج اصل به تصویب رسید و پس از همه‌پرسی در همان سال، نتیجه‌ی آن با رای مثبت اعلام شد. در سال ۱۳۶۸ اصلاحاتی در این قانون صورت پذیرفت و سمت نخست‌وزیری در سمت ریاست‌جمهوری ادغام شد.
در زمستان ۱۳۵۷ و \یش از روی کار آمدن حکومت اسلامی، ایده‌ی تدوین قانون اساسی توسط روح‌الله خمینی و یارانش در پاریس مطرح شده بود. پیش‌نویس اولیه‌ی قانون اساسی همان‌جا تدوین شد. بعدها پس از پیروزی انقلاب، این پیش‌نویس توسط افراد و گروه‌های مختلف مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
در روز پانزدهم بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷، روح‌الله خمینی یکی از وظایف دولت موقت مهدی بازرگان را تشکیل مجلس موسسان منتخب مردم برای نگارش قانون اساسی اعلام کرد. پس از شروع کار دولت بازرگان، شورای عالی طرح‌های انقلاب، با تصویب هیأت دولت در روز هشتم فروردین‌ماه ۱۳۵۸ تأسیس شد. یکی از وظایف این شورا، تهیه‌ی طرح قانون اساسی بر مبنای ضوابط اسلامی و اصول آزادی عنوان شد. در تاریخ دوازدهم امرداد ماه سال ۱۳۵۸ انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی برگزار شد و اعضای منتخب از بیست و هشتم امرداد ماه شروع به تدوین قانون اساسی کردند. در روز بیست و چهارم آبان‌ماه ۱۳۵۸ کار تدوین به پایان رسید و متن آن در روزنامه‌ی کثیرالانتشار کیهان منتشر شد. همه‌پرسی قانون اساسی در روز دوازدهم آذر ماه برگزار شد و با رای اکثریت مردم به تصویب نهایی رسید.
دسته‌ها: دولتی
0 دیدگاه