میرزا محمد تقی‌خان فراهانی (زاده‌ی ۱۱۸۶ اراک، درگذشته‌ی بیستم دی‌ماه ۱۲۳۰ کاشان) مشهور به امیرکبیر، یکی از صدراعظم‌های ایران در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار بود. امیرکبیر همسر عزت‌الدوله، خواهر ناصرالدین‌شاه قاجار، پدر تاج‌الملوک همسر مظفرالدین‌شاه قاجار و پدربزرگ محمدعلی‌شاه، ششمین پادشاه از دودمان قاجار بود.
اصلاحات امیرکبیر اندکی پس از رسیدن او به صدارت آغاز شد و تا پایان صدارت کوتاه او دنبال شد. مدت صدارت امیرکبیر سی و نه ماه (سه سال و سه ماه) بود. او بنیان‌گذار دارُالفُنون بود که برای آموزش دانش و فن‌آوری‌های نو به فرمان او در تهران پایه‌گذاری شد. هم‌چونین انتشار روزنامه‌ی وقایع اتفاقیه از جمله کارهای او به‌ شمار می‌آید. امیرکبیر دستور داد که رسم قمه‌کشی و لوطی‌بازی از شهرها و راه‌ها برداشته شود. او حمل اسلحه‌ی سرد و سلاح گرم را ممنوع کرد، او هم‌چونین حقوق زیاد درباری‌ها و شاهزاده‌ها را کم کرد و قاعده‌‌ی بست‌نشینی را لغو کرد که مورد اخیر مخالفت بسیاری از روحانیان را برانگیخت.
امیرکبیر پس از این‌که با دسیسه‌ی اطرافیان شاه از جایگاه خود برکنار شد و به کاشان تبعید شد، در حمام فین به دستور ناصرالدین‌شاه به قتل رسید. به روایت میرزا محمدجعفر خان حقایق‌نگار خورموجی، روز بعد از قتل، جسدش را در گورستان «پشت مشهد» کاشان به خاک سپردند. چند ماه بعد، به اصرار همسرش عزت‌الدوله کالبدش را به کربلا منتقل کردند و در اتاقی که درب آن به‌سوی صحن امام حسین باز می‌شد به خاک سپردند.


0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.