در ایران روز بیست و پنجم اردیبهشت به نام روز بزرگداشت فردوسی نام‌گذاری شده‌است. هر سال در این روز، آیین‌های بزرگداشت فردوسی و شاهنامه در دانشگاه‌ها و نهادهای پژوهشی برگزار می‌شود.
به زعم بیشتر پژوهش‌گران امروزی، فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری برابر با ۳۱۹ خورشیدی (۹۴۰ میلادی) در روستای پاژ در شهرستان توس (طوس) در خراسان دیده به جهان گشوده است.
او در ابتدا به نظم داستان‌های منفردی از ميان روایت‌های قديمی ايرانی از قبیل داستان “بيژن و گرازان” سرگرم بود و بعدها آنها را در شاهنامه‌ی خود گنجانيد. ظاهرا او اين كار را حتی در حين نظم شاهنامه‌ی ابومنصوری يا بعد از آن نيز ادامه داده و داستان‌های منفرد ديگری مانند اخبار رستم، داستان رستم و سهراب، داستان اكوان ديو، یا داستان‌های مأخوذ از سرگذشت بهرام گور را جداگانه به نظم درمی‌آورده است .
فردوسی نظم شاهنامه را حدود سال‌های ۳۷۰ يا ۳۷۱ هجری قمری شروع كرد و حدود سی و پنج سال، بیوقفه در انجام و اتمام آن کوشید. او که تمام هستی خود را وقف اين اثر نموده بود، به روزگار پيری ثروت دوران جوانی را از دست داد و فقير و تهيدست، باقی عمر را در بیچيزی و افلاس گذراند.
حماسهسرای بزرگ ايران در سال ۴۱۱ هجری قمری درگذشت و در شهر توس، در باغی كه ملک خود او بود، به خاک سپرده شد.
0 دیدگاه