در ایران روز بیست و پنجم اردیبهشت به نام روز بزرگداشت فردوسی نام‌گذاری شده‌است. هر سال در این روز، آیین‌های بزرگداشت فردوسی و شاهنامه در دانشگاه‌ها و نهادهای پژوهشی برگزار می‌شود.
به زعم بیشتر پژوهش‌گران امروزی، فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری برابر با ۳۱۹ خورشیدی (۹۴۰ میلادی) در روستای پاژ در شهرستان توس (طوس) در خراسان دیده به جهان گشوده است.
او در ابتدا به نظم داستان‌های منفردی از میان روایت‌های قدیمی ایرانی از قبیل داستان “بیژن و گرازان” سرگرم بود و بعدها آنها را در شاهنامه‌ی خود گنجانید. ظاهرا او این کار را حتی در حین نظم شاهنامه‌ی ابومنصوری یا بعد از آن نیز ادامه داده و داستان‌های منفرد دیگری مانند اخبار رستم، داستان رستم و سهراب، داستان اکوان دیو، یا داستان‌های مأخوذ از سرگذشت بهرام گور را جداگانه به نظم درمی‌آورده است .
فردوسی نظم شاهنامه را حدود سال‌های ۳۷۰ یا ۳۷۱ هجری قمری شروع کرد و حدود سی و پنج سال، بیوقفه در انجام و اتمام آن کوشید. او که تمام هستی خود را وقف این اثر نموده بود، به روزگار پیری ثروت دوران جوانی را از دست داد و فقیر و تهیدست، باقی عمر را در بیچیزی و افلاس گذراند.
حماسهسرای بزرگ ایران در سال ۴۱۱ هجری قمری درگذشت و در شهر توس، در باغی که ملک خود او بود، به خاک سپرده شد.
0 دیدگاه